Epilog.

- Misiu przecież słyszę. - rzekłam do słuchawki.
- Najlepiej całą Skrę zaproś do nocowania. - syknął wściekły.
- A Ty niby nie lepszy?! Zaproś sobie te swoje przyjaciółeczki! - także byłam wściekła.
- A proszę bardzo!  - krzyknął i się rozłączył.
Zranił mnie.Jak mógł takie coś powiedzieć?! Nie będę się smucić z jego powodu.Nie.Będę twarda.
Postanowiłam wyjść na schody i tak zrobiłam.W ręku miałam list od Bartka.Otworzyć czy nie? Zdecydowałam się na to pierwsze.

"Droga Natalio,

nie jesteśmy już razem ale chciałabym żebyś wiedziała jak bardzo Cie kochałem i kocham.

Od kiedy Cię zobaczyłem się zakochałem.Starałem się jak mogłem.Niestety nie uwierzyłaś mi że to nie moje dziecko.Nigdy bym Cię nie zdradził.

Chciałabym abyś wiedziała że wtedy mówiłem prawdę.

Wiem że mi nie ufałaś.

Z Magdą nigdy bym  się nie przespałbym.Wiesz dlaczego?

Bo na Ciebie mi zależało i zależy.

Ona do mnie przyszła we Włoszech i powiedziała że to zaplanowała.

Nigdy bym Cię nie okłamał.Może i tak potraktujesz to jak głupie tłumaczenie ale ja mówię prawdę.

Nigdy o Tobie nie zapomnę.Tęsknie.Nic już nie ma sensu bez Ciebie..."

Łzy poleciały mi ciurkiem.Czy on miał rację?! Nagle poczułam czyjąś dłoń na moich plecach.Gwałtownie się obróciłam i ujrzałam Wronę i Kłosa.
- Musisz z nim porozmawiać oraz z Michałem. - rzekł Kłos i usiadł koło mnie wraz z swoim przyjacielem.
- Nie.-odrzekłam i wyciągnęłam telefon a następnie wybrałam numer do Michała.Nic.Nie odbiera.
Trudno.
- Do kogo dzwonisz? - zapytał Andrzej.
- Do Michała.Przed chwilą się pokłóciliśmy i nie odbiera. - wzruszyłam ramionami.
- Może coś ważnego robi i nie może odebrać. - powiedział Karol.
- Nie wiem. - rzekłam i wstałam.Skierowałam się do kuchni gdzie zaparzyłam sobie herbaty a następnie poszłam usiąść na kanapie.Siatkarze podobnie zrobili.Pogadaliśmy chwilę a następnie poszliśmy do swoich pokoi.Położyłam się na łóżku i próbowałam usnąć lecz mój telefon się rozdzwonił.Dostałam sms."Możemy się jutro spotkać? Pod hotelem.Bartek."
Odpisałam że tak a on jeszcze że nie mam nikomu mówić że z nim się jutro spotykam.
Po 3 minutach usnęłam.


Obudziły mnie trzaski w kuchni.Zrobiło mi się nie dobrze i pobiegłam do łazienki.Poszłam szybko pod prysznic a następnie do kuchni.Zobaczyłam siatkarzy którzy próbują zrobić jakieś danie.
- Pomożesz? - zapytał z nadzieją Karol a ja szybko zrobiłam im jajecznicę.
- A Ty gdzie? - zapytał Andrzej gdy zakładałam buty i kurtkę.
- Jadę do Michała.
- Ale wróć na trening,jest o 13:00.-powiedział Karol a ja uśmiechnęłam się lekko i wybiegłam do samochodu.
Podróż minęła dość dobrze ponieważ u Michała byłam już o 9:00.Drzwi od jego domu były o dziwo otwarte więc weszłam.Widok mieszkania po prostu mnie zadziwił.Na podłodze porozwalane było ubranie dziewczyny.Chciało mi się płakać ale wytrzymałam.Podeszłam do drzwi od sypialni i je otworzyłam.
- Wyjaśnisz mi to?! - krzyknęłam widząc Michała i jakąś kobietę w łóżku.
- To nie tak! - krzyknął przestraszony i zaczął się ubierać.
- Michał czy ty byłeś ze mną dla litości? - zapytałam spokojnym głosem.
- Gdy byłaś z Bartkiem zakochałem się w Monice.Ale gdy ty z nim zerwałaś coś we mnie ruszyło i chciałem być z Tobą ale - nie dokończył.
- Mocniej pokochałeś Monikę. - lekko się uśmiechnęłam - Michał ja pójdę.Bądź szczęśliwy.
- Przepraszam...nie chciałem Cię zranić. - powiedział i mnie przytulił.
- Cześć Michał.
- Cześć Natalia.
Wyszłam z łzami w oczach.Wsiadałam za kierownicę i pojechałam.W moim domu byłam o 12:00.
- Ej co się stało? - zapytał Karol gdy usiadłam koło nich.
- Michał ma inną.  - głośno zapłakałam.
- Przykro nam. - powiedział Andrzej.
- Pójdę się przebrać. - powiedziałam i  poszłam na piętro.
Postanowiłam ubrać się elegancko.W sumie to chyba tylko dlatego że po treningu idę na spotkanie z Bartkiem.
Ubrałam się w sukienkę.Włosy rozpuściłam aby swobodnie opadały mi na ramiona.Zrobiłam lekki makijaż i wyszłam do chłopaków.
- Wychodzisz gdzieś po treningu? - zapytał się Andrzej.
- Tak.
- Natalia ktoś na Ciebie czeka na dworze. - powiedział Karol a ja spojrzałam za okno i zobaczyłam w garniturze Bartka.
- Spokojnie dzisiaj jesteś zwolniona z treningu. - uśmiechnął się szeroko Andrzej wraz z Karolem - No idź do niego. - popchnęli mnie w stronę drzwi.
Wyszłam z domu ale nie mogłam zrobić żadnego kroku.Gapiłam się na Bartka a on na mnie.Musiałam to zrobić.Pobiegłam do niego a on mnie zamknął w swoich silnych ramionach.
- Nie opuszczaj mnie.Proszę. - powiedziałam płacząc.
- Nigdy.Zawsze będę przy Tobie.

***********
KONIEC.NIE MAM WENY.SORRY.JESTEŚMY MISTRZAMI ŚWIATA.ZOSTAW KOMENTARZ JEŚLI CZYTAŁAŚ.PA.NIE WIEM KIEDY BĘDZIE COŚ NOWEGO NA DRUGIM BLOGU.

Rozdział dwudziesty piąty.

- Ty się dobrze czujesz? - zapytałam nadal siedząc na podłodze Karola.
- Głowa mnie boli jak nie powiem co. - zrobił podkówkę.
- Chodź na śniadanie. - wstałam i podałam mu rękę  aby wstał.
Wstał z moją pomocą i poszedł wraz ze mną do kuchni gdzie Michał robił śniadanie.
- Cześć. - powiedział Kłos półprzytomnie do Michała - Macie jakąś wodę?
- Łap. - rzuciłam w niego butelką wody.
- A reszta śpi? - zapytał środkowy.
- A widzisz gdzieś ich? - zapytałam.
- Ciszej! Proszę. - do kuchni wszedł Andrzej i usiadł koło swojego przyjaciela.
Michał robił kanapki więc ja postanowiłam zrobić naleśniki.Wyciągnęłam patelnię lecz ona mi spadła na podłogę a do tego z hukiem.Karol wraz z Andrzejem spojrzeli na mnie tak jakby chcieli mnie zabić.
- No przepraszam. - powiedziałam powstrzymując się żeby się nie roześmiać.
Wyciągnęłam wszystkie zakupy z torb i porozkładałam po szafkach i do lodówki.
Naleśniki były gotowe po 20 minutach.Chyba ich zrobiłam z 30. W końcu nie codziennie ma się Skrę na imprezie i Reprezentację.
- Dzień Dobry. - rzekła z uśmiechem Ania gdy weszła do kuchni.
- Hej. - odpowiedziałam także z uśmiechem - A Wojtek gdzie?
- W łazience. - rzekła siadając do stołu koło środkowych.
- Też ma zgon tak jak oni? - zaśmiałam się.
- Śmiej się śmiej z nas. - rzekł Karol leżąc na stole głową.
- Wrona weź go jakoś żebym mogła położyć śniadanie. - powiedziałam nalewając kawę do szklanek - Wrona, słyszysz mnie? - zapytałam.
- Co? Co? - obudził się.
- Kłos głowa! - krzyknęłam - Bo będę tak wciąż krzyczeć!
- Proszę nie... - wstał i usiadł normalnie.
Położyłam talerze i śniadanie oraz usiadałam naprzeciwko Kłosa a obok mnie Michał.Dołączył jeszcze do nas Wojtek i zaczęliśmy jeść w 6 śniadanie.
Po skończonym przez nas śniadaniu postanowiliśmy obudzić resztę na śniadanie ponieważ była już 11:00.Reszta się jakoś ogarnęła i zjadła śniadanie a potem Resoviacy i Reprezentacja pojechała do swoich domów.Oczywiście ich małżonki i dziewczyny kierowały bo oni nie mogli.
Ale za to Skra postanowiła że spędzi ze mną cały dzień.
- Ja będę musiał się zbierać. - rzekł do mnie Michał.
- A nie zostaniesz na obiedzie? - zapytałam.
- O 17:00 mam trening.Muszę ale obiecuję że niedługo się zobaczymy.Zadzwonię jak dojadę.. - wyszczerzył się i pocałował mnie w usta a następnie wyszedł z domu i odjechał.
Zostałam sama z tymi wielkoludami.
- O Natalia! - krzyknął Mariusz za co otrzymał te zabijające spojrzenie od Kłosa - Zagrasz z nami?
- Mogę. - uśmiechnęłam się.
Przez godzinę graliśmy na play'u.Oczywiście zawsze przegrywałam a oni się ze mnie śmiali.
Nawet Kłosa głowa przestała boleć! To jest wyczyn!
W pewnej chwili Wrona dostał telefon.Wyszedł ale dość szybko wrócił.
- Karol jednak ten remont potrwa gdzieś 10 dni.Musimy się gdzieś przeprowadzić. - rzekł do Kłosa.
- Ale do kogo? - zapytał.
- Natalia? - zapytał się Andrzej.
- Słucham Cię. - powiedział jednocześnie grając w wyścigi wraz z Conte.
- Moglibyśmy się do Ciebie przeprowadzić? U nas jest remont.I nie mamy gdzie mieszkać. - odrzekł Karol.
- Ale będziecie tutaj sprzątać i gotować.
- No to tak! To my pojedziemy po nasze rzeczy za 30 minut wrócimy. - rzucił Wrona i wraz z Kłosem wyszli.
Dziewczyny postanowiły zrobić obiad za to że ja robiłam śniadanie.Więc ja siedziałam na kanapie oglądając telewizję aż do momentu gdy zadzwonił mój telefon.
- Hallo? - usłyszałam znajomy smutny głos.
- Hej. - powiedziałam do Bartka.
- Cześć.Jak się czujesz?
- Wyszłam wczoraj z szpitala.Jest dobrze. - lekko się uśmiechnęłam.
- Dostałaś list?
No właśnie ten list.Zapomniałam kompletnie o nim.
- Nie. - skłamałam.
- Aha.Zapomnij o tym.Miłego dnia.Cześć. - odrzekł i się rozłączył.
To było dziwne.
Ledwo odłożyłam telefon a znowu zadzwonił.
- Z kim ty rozmawiałaś,że byłaś niedostępna? - usłyszałam głos Michała.
- Z nikim.Ktoś się pomylił. - skłamałam.Nie chciałam żeby wiedział że Bartek do mnie dzwonił.
- Aha.Jestem już w Żorach.Co robisz?
- A nic.Siedzę z chłopakami.Kłos i Wrona będą ze mną mieszkać przez parę dni. - powiedziałam.
- Co?!
- Będą ze mną mieszkać.Mają u siebie remont a ja mam duży dom. - powiedziałam.
- Mam nadzieję że szybko ten remont się skończy. - mruknął.
- Zazdrosny jesteś? - zapytałam.
- Nie.


***********
Dedykacja dla Kasi.
DWA DNI DO MŚ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Co raz mniej Was tutaj? :<
Aż tak źle piszę?
ask.fm/volleyballforeverx6

Rozdział dwudziesty czwarty.

Nie wiedziałam co powiedzieć.Cała Skra była u mnie w domu a do tego paru chłopaków z Reprezentacji.
- Nie wiem co powiedzieć. - zaśmiałam się.
- Ta impreza to dla Ciebie kochana. - rzekł Wojtek i objął mnie ramieniem oraz Anię.
- Dziękuje Wam. - uśmiechnęłam się.
DJ Winiar zapuścił muzykę.Wszyscy ruszyli do tańca.Mnie porwał Igła który był mistrzem w tańcu.Śmialiśmy się przy tym tak bardzo.Zapomniałam o wszystkim.Liczyła się zabawa.
W pewnym momencie zachciało mi się pić więc przestałam tańczyć i podeszłam do stołu gdzie znajdowały się soki i alkohol.Oczywiście wzięłam sok i wyszłam przed dom.Zauważyłam że na schodach siedzi Michał.Podeszłam do niego i usiadłam obok.
- Czemu tu siedzisz? - zapytałam.
- Nie mam z kim tańczyć. - zaśmiał się.
- Chodź panie Kubiak. - wstałam i wyciągnęłam w jego kierunku rękę.
- Zapraszasz mnie do tańca? - podniósł jedną brew do góry i wstał.
- A zasługujesz? - zapytałam.
- A jak myślisz? - zapytał kładąc ręce na mojej tali.
- Powiedzmy że zasługujesz. - uśmiechnęłam się i położyłam ręce na jego ramionach.
Zaczęliśmy kołysać się w rytm piosenki.
Patrzyliśmy się w sobie oczy tańcząc.
- Niech ta chwila trwa. - szepnął mi do ucha Michał przybliżając się coraz bliżej aby po chwili delikatnie musnąć moje usta.
Delikatnie się uśmiechnęłam i po raz drugi go pocałowałam.
- Kocham Cię. - szepnął do mojego ucha i mnie przytulił.
- Ja Ciebie też Misiu. - uśmiechnęłam się do niego.
Gdy piosenka się skończyła usiedliśmy na murku nad jeziorem.Wtuliłam się w Michała i zauważyłam że się pod nosem uśmiecha.
- Jak to teraz będzie wyglądać? - zapytałam.
- Ale co?
- Ja mieszkam tutaj,w Bełchatowie a ty w Żorach czyli jakieś 200 km. - odpowiedziałam.
- Poradzimy sobie.Będziemy do siebie jeździć.A w przyszłości może będę grać w Bełchatowie. - uśmiechnął się pod nosem.
- Musimy jakoś sobie poradzić. - uśmiechnęłam się.
- A w ogóle to za tydzień dokopiemy Twojej drużynie. - wyszczerzył się i szturchnął w ramię.
- O nie! To my Wam dokopiemy! - zaśmiałam się.
- Chodź zobaczymy czy Twój dom jest cały. - zaśmiał się i pociągnął mnie za rękę w kierunku domu.
Weszliśmy trzymając się za ręce.Byłam zdziwiona widokiem który zastałam.Większość siatkarzy spała.A ich małżonki rozmawiały.
- Natalka my Cię przepraszamy za nich.Trochę za dużo wypili. - rzekła Iwona śmiejąc się.
- Nic nie szkodzi.Chociaż się dobrze bawili. - zaśmiałam się - Pokoje są do na piętrzę i tutaj to sobie powybierajcie które chcecie. - uśmiechnęłam się.
- My pójdziemy do starego mieszkania,rano przyjdziemy z śniadaniem. - rzekł Michał obejmując mnie.Spojrzałam na niego pytająco ale ten się tylko wyszczerzył.
- Dobrze.Dziękujemy za gościnność. - powiedziała Dagmara a my się pożegnaliśmy z nimi i poszliśmy w stronę wyjścia.
- Co ty planujesz? - zapytałam.
- Chciałbym spędzić z Tobą chociaż trochę czasu. - objął mnie ramieniem gdy byliśmy na klatce schodowej.
Otworzyliśmy drzwi i weszliśmy.Dawno tutaj nie byłam.
Michał ściągnął moją i jego kurtkę i zapalił światło.
- Wiesz jak ja Cię bardzo kocham? - zapytał łapiąc mnie za talię i przyciągając mnie do siebie.
- Niestety nie wiem. - wyszczerzyłam się.
- A pokazać Ci? - zapytał a ja pokiwałam z uśmiechem na twarzy głową.
Zaczął mnie całować.A potem poszliśmy do sypialni.Gdy wszedł we mnie jęknęłam.
Nie wiem czemu ale porównywałam jego ruchy do ruchów Bartka.Nie nie będę o nim myśleć! Wybaczyłam mu ale to koniec!
- Myślisz o Kurku? - zapytał Michał gdy opadliśmy zmęczeni.
- Nie.Zapomniałam o nim. - odrzekłam.
- Ja Ci krzywdy nie zrobię.Na pewno nie takiej jak on. - położył rękę na moim policzku.
- Nie mówmy o nim.Było minęło. - lekko się uśmiechnęłam i musnęłam jego usta.
Około 2 w nocy u usnęliśmy w swoich ramionach nawzajem.
Obudziłam się około 8:00.O dziwo byłam wyspana.Wstałam i poszłam do łazienki.Na szczęście była tam moja stara szczoteczka do zębów oraz mydło,balsam i szampon.Grzebień także się znalazł.
Po 15 minutach byłam odświeżona więc ubrałam się w link i podążyłam do sypialni gdzie był Kubiak.
- Wstawaj.- podeszłam do niego i go szturchnęłam.
- Muszę? - powiedział z zamkniętymi oczyma.
- Michał obiecałeś dziewczynom i chłopakom że przyjdziemy z śniadaniem.Więc musimy iść na zakupy i pójść do mojego domu. - wygłosiłam swój monolog a ten wstał i poszedł do łazienki.Był tam gdzieś 15 minut.
- Idziemy? - zapytałam gdy wyszedł.
- Dzień dobry kochanie. - rzekł i pocałował w czoło.
Zaśmiałam się widząc jego włosy.Miał tak zwaną "szopę".
- Z czego się śmiejesz? - zapytał zdziwiony.
- Z Twoich włosów. - wyszczerzyłam a ten od razu poszedł do łazienki je ogarnąć.
Po 10 minutach wyszliśmy.W końcu.Wstąpiliśmy do marketu aby kupić jedzenie i picie.Następnie opakowani czteroma wielkimi reklamówkami poszliśmy do mojego domu.
Weszliśmy do domu i cisza.Poszliśmy do kuchni odnieść zakupy i jednocześnie robić im wszystkim śniadanie.Poszłam do salonu i chciało mi się śmiać widząc Skrę i Reprezentację śpiącą na podłodze.Poszłam do łazienki lecz nie pozwolono mi tam dojść ponieważ o kogoś się przewróciłam.
- Ał! - krzyknął Kłos gdy na niego upadałam.
- Co ty tu robisz? - zapytałam gdy usiadłam na podłodze.
- No a co można robić przed łazienką? - zadał pytanie.
Nie wiedziałam co odpowiedzieć mu i po prostu walnęłam poker face'a.
- Nie martw się ja też nie wiem. - poklepał mnie po ramieniu.


***
Krótki ale jest :)
Dedykowany Kasi! :)

Przepraszam że nie dodawałam wcześniej ale nie miałam czasu ;c

Ehhh dacie radę 25 komentarzy? ;<

Coraz mniej Wam :c

Rozdział dwudziesty trzeci.

"Zostawiam po sobie, zostawiam go Tobie, list. (To nie znaczy, że) 
Że jestem wciąż smutny, że jestem samotny, lecz (To nie znaczy, że) 
Piszę te wiersze. W twoje kłamstwa już nie wierzę, lecz (To nie znaczy, że). 
Odchodzę samotnie, zostawiam wiadomość tylko Tobie. 
To ten list pożegnalny." ( Unikat - Wiadomość  )

PIOSENKA DO ROZDZIAŁU : LEMON - NICE ! (POLECAM WŁĄCZYĆ)
- Iwonę mi powiedziała że się zakochałeś. - uśmiechnęłam się lekko i spuściłam głowę.
- Owszem.A wiesz w kim?
- Nie. - skłamałam.
- W Tobie. - wlepił we mnie swoje oczy oraz podniósł mi podbródek abym na niego spojrzała.
- Natalia ja Cię pokochałem od pierwszego naszego spotkania.Tak wiem wtedy byłem dupkiem ale jak widzisz się zmieniłem.Nawet nie wiesz jak bardzo zazdrościłem Bartkowi tego że mógł z Tobą być. - tym razem to on spuścił głowę.
- Michał ja też... - rzekłam cichym głosem.
- Naprawdę? - zaświeciły mu się oczy.
- Tak. - uśmiechnęłam się a ten przybliżył się do mnie i delikatnie musnął mi moje usta.Pocałunek był długi,nie spieszyło nam się.
- Czy to oznacza...-nie dokończył ponieważ pocałowałam go jeszcze raz.
- Pasuje Ci taka odpowiedź? - zaśmiałam się.
- W jednej minucie sprawiłaś że stałem się najszczęśliwszy na świecie. - posłał mi swój najpiękniejszy uśmiech.

*** 2 DNI PÓŹNIEJ**
- Gratulujemy! - usłyszałam znajomy głos.Odwróciłam się i zobaczyłam Igłę i Iwonę oraz Anię.
- O co wam chodzi? - zapytałam.
- Jesteś z Michałem! - ucieszył się Igła.
- Co tu się dzieję? - wszedł lekarz - Pani Natalio mam dla pani dobrą wiadomość.Wszystko jest w porządku więc nie będziemy pani tutaj trzymać. - podał mi wypis oraz jakiś list - List poprosił przekazać pan Kurek. - uśmiechnął się i wyszedł.
- Mam prośbę mógłby ktoś pojechać po jakieś ciuchy? - zapytałam.
- Pomyślałam o tym wcześniej. - uśmiechnęła się Ania i podałam mi torbę z rzeczami.
- To my pojedziemy do Twojego domu. - uśmiechnęła się Iwona.
- Jedźcie wszyscy.Ja się przejdę. - lekko się uśmiechnęłam.
- A ja Ci potowarzyszę. - rzekła Ania a reszta przystała na tą propozycję i pojechali.
Poszłam do łazienki się przebrać.(link).Gdy weszłam z powrotem Ania na mnie czekała.Uśmiechnęłam się do niej.Włosy miałam rozpuszczone a ta zrobiła mi lekki makijaż.
Po 10 minutach wyszłyśmy z szpitala.Ania zadzwoniła do Iwony że za 2 godziny będziemy.
Postanowiłyśmy iść na halę.
- Nie przeczytasz tego listu? - zapytała.
- Nie teraz. - lekko się uśmiechnęłam i zmieniłam temat - Jesteś szczęśliwa z Wojtkiem?
- Tak.On jest taki kochany,nie wieżę że takie szczęście mnie spotkało. - odrzekła z uśmiechem.
- Mam nadzieję że będziecie ze sobą szczęśliwi.
- Wojtek opowiadał mi o tej Magdzie. - rzekła po chwili ciszy.
- Tak a co mówił? - zapytałam.
- Co ona Ci zrobiła.Współczuję Ci na prawdę.To musi boleć mieć kogoś bliskiego przez kilka lat a później dowiedzieć się do czego on jest zdolny. - powiedziałam.
- Nie mówmy o tym. - uśmiechnęłam się.
- Jasne. - także posłała mi uśmiech wchodząc do hali.
Nie wiem po co tu idziemy i dlaczego dopiero za dwie godziny będziemy w domu.Mam ochotę się położyć.
Weszłyśmy na halę gdzie trening trwał w najlepsze.
- Chłopcy 15 okrążeń i jesteście wolni! - krzyknął do nich Falasca.
Przywitałam się z nim i powiedziałam że od poniedziałku chciałabym wrócić do pracy.Ucieszył się i powiedział że siatkarze nie są zadowoleni z pracy Damiana.
Gdy Skra biegała skierowałam się do prezesa.Zapukałam i weszłam do środka,gdzie zobaczyłam Damiana kłócącego się z nim.
- Dobrze że jesteś. - rzekł prezes do mnie - Od dziś jesteś fizjoterapeutką Skry a pomagać Ci będzie Ania,dziewczyna Wojtka Włodarczyka.
W tym momencie weszła Ania z uśmiechem na twarzy.Uśmiechnęłam się do niej.
- A Damian? - popatrzyłam się na niego.
- Nikt nie jest zadowolony z jego pracy. - w tym momencie Damian trzasnął drzwiami i wyszedł.
- Panie,prezesie bo ja chciałabym skrócić urlop i od poniedziałku chodzić do pracy. - rzekłam.
- Wiem że byłaś w szpitalu ale jesteś bardzo dobrą fizjo.Skra Cię chwali więc się zgadzam.A ten tydzień to sobie kiedyś weźmiesz. - uśmiechnął się - A panią Anię witamy.
Porozmawialiśmy jeszcze chwilę a później wyszłyśmy z gabinetu.
- Chodź do chłopaków,do szatni. - szeroko się uśmiechnęła się Ania i pociągnęła mnie do nich.
Weszłyśmy tam a oni paradowali w samych ręcznikach na biodrach.Trochę się zawstydziłam widząc ich tak a oni się zaśmiali widząc mnie.
- Tak dawno Cię nie widziałem! - krzyknął Kłos i podniósł mnie.
- Przecież widziałeś mnie wczoraj. - zaśmiałam się.
- Dla mnie to wieczność! - także się zaśmiał.
- Ej idzie ktoś na masaż? - zapytał się Zati.
- Chyba Cię coś boli. - odpowiedział Facu.
- A co boisz się iść sam? - zaśmiał się Andrzej.
- Tak nie wiadomo co on mi zrobi. - udawał przestraszonego Zati a reszta się zaśmiała.
- Proooooooooooooszę Cię! Wróć! - uklęknął przede mną Zati a ja zaśmiałam.
-  Pawełku wracam od poniedziałku. - wyszczerzyłam się - A ze mną Ania.
- Na prawdę?! Jejku jak ja się cieszę! W końcu będą normalne fizjoterapeutki! - krzyknął szczęśliwy Zatorski.
- A gdzie jest Wojtek,Mariusz oraz Maciek? - zapytałam ponieważ nie było ich na treningu oraz w szatni.
- Nie wiemy. - szybko odpowiedział Karol.
- Karolku ale ja wiem że ty coś wiesz. - podeszłam do niego i się uśmiechnęłam.
- Ja nic nie wiem,na prawdę. - odrzekł.W tym momencie ktoś mnie podniósł.Siedziałam komuś na barana ale dokładnie nie wiem.Rozpoznałam go po włosach.Wrona.
- Debilu połóż mnie na ziemię!! - za śmiałam się.
- Ja nie jestem debilem. - oburzył się.
- Andrzej nie wiem czy ty wiesz ale ona ma już chłopaka. - rzekł Karol a Wrona od razu położył mnie na ziemi.
- Jak to? - spojrzał się na mnie smutnymi oczyma i wybiegł z szatni.
- Musiałeś mu mówić?! - krzyknęłam na Karola i wybiegłam za Wroną.
Zauważyłam go jak siedzi na ławce w parku.
- Czemu mi nie powiedziałaś? - zapytał się gdy usiadłam koło niego.
- Andrzej ja Cię traktuję jak przyjaciela. - pogłaskałam go po ramieniu.
- Myślałem że może coś z tego wyjść. - walnął się w czoło i wstał.
- Przyjaźń. - rzekłam.
- Przyjaźń. - odrzekł i mnie przytulił - Jesteś najlepsza.
Zaśmiałam się.
- Chodź panie Wrona przygarnę Cię do mojego domu.Pogramy w Fifę i w inne.Weź Kłosa jeśli chcesz. - uśmiechnęłam się.
- Na to to ja się godzę! - posłał mi uśmiech.
Poszliśmy do szatni aby Wrona zabrał swoją torbę treningową.
- Kłos idziesz z nami? - zapytał się Andrzej.
- A gdzie? - był ciekawy.
- Pograć w gry i w różne.To ja się na to piszę! - krzyknął uradowany.
- Ania? Idziesz? - zapytałam.
- Tak. - rzekłam gdy byłam koło mnie.
Poszliśmy pieszo.Rozmawialiśmy o siatkówce i o życiu.Śmialiśmy się jak małe dzieci.Wciąż mnie zastanawiało gdzie jest Wojtek,Mariusz oraz Maciek.
Gdy dochodziliśmy do mojego domu zobaczyłam pełno samochodów koło niego.
- Co to jest?! - krzyknęłam - Jakiś parking czy co. - byłam szczerze mówiąc wkurzona.
Poszukałam w kieszeni klucza i nim otworzyłam drzwi.Światło było zgaszone.
- Niespodzianka! - krzyknęli wszyscy i zaświecili światło.

***

Chcieliście to macie. :( Trzy rozdziały w tygodniu? Szczerze mówiąc to nie wiem kiedy następny xd

Postanowiłam zakończyć konkurs wcześniej.
Wyniki!
Do konkursu przystąpiły dwie osoby!

1.Kasia - 14/15
2.Klaudia - 13/15

Więc Kasia wygrywa! :)

Prawidłowe odpowiedzi :

1.Z kim przyjaźniła się Natalia?

2.Czego przeszczep miała?

3.Z jakim Włochem zaprzyjaźniła się Natalia?

4.Jaka drużyna nie potraktowała dobrze Natalii gdy ona przyjechała z Bartkiem do klubu?

5.Czy Natalia grała w siatkówkę w przeszłości?

6.Dla kogo Bartek zerwał z Natalią?

7.Jaki siatkarz z USA zaprzyjaźnił się z Natalią?

8.Czemu Natalia i Wojtek stracili ze sobą kontakt w przeszłości?

9.Czy drugi fizjoterapeuta wkurzał Natalię?

10.Natalia w pierwszy dzień pracy w Skrze pomyliła nazwisko. Którego zagranicznego siatkarza? 

11.Jaką propozycję złożyli Natalii siatkarze z USA?

12.Przez c Natalia zerwała z Bartkiem? (teraz)

13.Jaki żart wywinęli siatkarze Natalii? (rozdział pierwszy)

14.Czemu Bartek wszedł do pokoju gdzie Wojtek z Magdą się całowali? (początkowe rozdziały)

15.Z kim Natalia się napiła że wylądowała w szpitalu? ( teraz)

ODPOWIEDZI.

1.Z Magdą.

2.Przeszczep serca.

3.Ivan Zaytsev.

4.Lube Banca Macerata.

5.Tak.

6.Dla Magdy.

7.Matt Anderson.

8.Wyjechał do Bełchatowa,do Skry.

9.Tak.

10.Facundo Conte.

11.Aby z nimi wyjechała i została ich fizjoterapeutką.

12.Dowiedziała się że prawdopodobnie będzie miał dziecko z Magdą.

13.Klej na podłodze oraz mąka w pokoju oraz przed pokojem na suficie która spadła na nią.

14.Chciał wziąć ciuchy dla Natalii.

15.Z Andrzejem Wroną.

Obydwie dziewczyny miały źle pytanie 5.

Tak,Natalia grała w siatkówkę.Było o tym gdy była we Włoszech.

A odpowiedź do czwartego "włoski klub" była nie prawidłowa.

Klaudia dziękuje za udział :)

Kasia zgłoś się do mnie na asku :)

ask.fm/volleyballforeverx6

Ej co tak słabo z komentarzami? :(

NOWY BLOG.

Chcecie poznać historię Hani? Co ją spotka na rehabilitacji? Może kogoś spotka?

http://happydayvolleyball.blogspot.com/


Komentujcie! Prolog jest już :D

Rozdział dwudziesty drugi.

NIE POGARDZĘ DŁUGIMI KOMENTARZAMI :)


***PERSPEKTYWA WOJTKA***
- Co ty ty kurwa robisz?! - rzucił się na niego Michał.
- Chcę wiedzieć co się dzieję.
- To wszystko przez Ciebie.Po jaką cholerę z nią byłeś jak jej nie kochasz?! - krzyknął Michał.
- Nie rozumiesz że ją kocham?! - wybuchł Kurek.
- Jakbyś kochał to byś jej nie zranił! Czy ty wiesz co ona przeżywała?!
- Uspokójcie się! - krzyknął Matt.
- Nie wtrącaj się! - krzyknął wściekły Bartek.
- Krzyk nie pomoże! - rzekł Andrzej.
- Andrzej ma rację.Krzyk nie pomoże nam ani jej. - rzekła spokojnym głosem Ania.
Szybko zjedliśmy śniadanie i pojechaliśmy do szpitala.Postanowiliśmy że pół zostanie w domu i będziemy na zmianę jeździć.
Najpierw pojechałem ja,Ania,Andrzej,Michał i Bartek.Lekarz nam powiedział że możemy do niej wejść ale nie denerwować.

***PERSPEKTYWA NATALII***
Obudziłam się w szpitalu.Lekarz powiedział że nie zagraża mi nic.Skutki picia alkoholu z chorym sercem.Przestraszyłam się że mogłabym umrzeć.
Pamiętałam jak rozmawiałam z Wojtkiem i z Anią.Przestawił ją mi.Lekko się uśmiechnęłam.
Może faktycznie czas zapomnieć o Bartku a zająć się czymś pożytecznym?
Jak wyjdę z szpitala od razu skrócę sobie urlop.
Może mi wyjdzie z kimś innym? Michałem?
Może w końcu docenię że mam przy sobie przyjaciół?
Że nie jestem sama?
Dzięki Andrzejowi uświadomiłam sobie że nie mogę się załamywać.Dopiero do mnie doszło to że mam przy sobie wspaniałych ludzi.
Michała,Wojtka,Matt'a,Andrzeja,Karola,Anię,Paul'a,Carson'a,Ivan'a.
Może Iwona  miała rację z Michałem? Że on coś do mnie czuję?
A Matt? Bez powodu by ze mną nie siedział.Andrzej także.
Może mi się zdaję.Zapytam się im przy najbliższej okazji.
Nie mam żalu do Bartka.Od tego momentu wybaczam wszystkim.Tak,nawet mu ale nigdy nie wybaczę Magdzie.
Nigdy.
To co ona zrobiła...
Koniec z dołowaniem się.Będę teraz korzystać z życia ile mogę.
Gdy rozmyślałam usłyszałam puknięcie do drzwi a po chwili zobaczyłam Wojtka i Anię.Uśmiechnęłam się do nich.
- Cześć. - rzekł i pocałował w policzek Wojtek a po nim zrobiła to Ania.
- Jak się czujesz? - zapytała Ania siadając na krześle a Wojtek na moim łóżku.
- Nigdy się tak nie czułam. - szeroko się uśmiechnęłam.
- Co się stało?
- Uświadomiłam sobie coś. - rzekłam.
- Wracasz do normalności? - zapytał Włodarczyk.
- Tak.Nie mogę się załamywać.Nie jestem sama.Mam was,Michała,Andrzeja,Matt'a,Karola,Ivan'a.
- lekko się uśmiechnęłam.
- Natalia i masz rację.Nie możesz się załamywać przez jednego faceta i przez jakoś fałszywą przyjaciółkę. -uśmiechnęłam się do mnie Ania.
- A Andrzeja to ja zabiję. - rzekł Wojtek.
- Jak ty mu coś zrobisz to ja Ci coś zrobię. - wyszczerzyłam się - Ja dopiero zrozumiałam to jak z nim się napiłam.
- Wiesz jak on wczoraj się przejmował Tobą? Cały zdenerwowany siedział tutaj w szpitalu i prawie płakał i powtarzał wciąż "to moja wina". - rzekła Ania i się lekko uśmiechnęła a ja się zaśmiałam.
- Zawsze masz być taka uśmiechnięta. - zaśmiał się Włodarczyk a w tym momencie do mojej sali weszła pielęgniarka.
- Panie Włodarczyk nie jest pan u siebie więc niech pan nie siedzi na łóżku. - rzekła i odłączyła mi kroplówkę a Wojtek momentalnie wstał.
- Widzę że już się pani bardzo dobrze czuję.Później lekarz przyjdzie. - powiedziała pielęgniarka i wyszła.
Zaśmiałam się z reakcji Wojtka.
- Wiesz co? My możemy pójdziemy bo inni także chcą z Tobą porozmawiać ale dziś jej wrócimy. - uśmiechnął się Włodarczyk.
- Poczekajcie. - rzekłam i wstałam z łóżka - Lekarz powiedział że mogę chodzić. - uśmiechnęłam się.
- Chcesz się z nimi przywitać? - zapytała z uśmiechem Ania a ja tylko pokiwałam głową.
Wyszliśmy i zobaczyłam Michała,Andrzeja,Matt'a,Paul'a,Carson'a,Karola i Bartka.Nie miałam pojęcia co on tu robi.Chyba się przełamałam,nie chciało mi się płakać na jego widok.
Podeszłam do Andrzeja i go mocno przytuliłam.
- Dziękuje. - szepnęłam mu do ucha i pocałowałam w policzek.
- Za co? - zdziwił się.
- Jakbyś się ze mną wtedy nie napił to nie uświadomiłabym sobie że nie mogę się załamywać. - uśmiechnęłam się do niego i jeszcze raz go przytuliła.
Następnie podeszłam do Michała.
- Przepraszam. - rzekłam a ten zamknął mnie w swoich objęciach.
- Kocham Cię maleńka. - szepnął mi do ucha a ja się uśmiechnęłam pod nosem.
Najwięcej śmiechu było jak witałam się z Karolem.
- Ty żyjesz!Ty żyjesz! - krzyczał na cały korytarz za co dostał opieprz od lekarzy.Nie mogłam wtedy z śmiechu.
Przytulił mnie każdy z nich.Tylko Bartek stał i nic nie mówił.Podeszłam do niego i go przytuliłam.Zdziwił się.
- Bądź szczęśliwy. - szepnęłam mu do ucha.
- Nie umiem bez Ciebie.
- Ciii. Umiesz.Ja w Ciebie wierzę.
- Ja nigdy nie przestanę Cię kochać.Jesteś cząstką mnie. - rzekł.
- Bartek ty też jesteś cząstką mnie.Ja Ci wszystko wybaczam. - lekko się uśmiechnęłam.
- Ja nie chcę bez Ciebie żyć.
- Nie mów tak.Wszystko się ułoży.Pamiętaj że ja w Ciebie wierzę. - powiedziałam.
- Zmieniłaś się.Byłaś inna.- lekko się uśmiechnął- Zaraz mam samolot.A ty pamiętaj że zawsze będę o Tobie pamiętać. - rzekł.
Oderwaliśmy się od siebie.Stanęłam na palcach i pocałowałam go w policzek.Lekko się uśmiechnął i zaczął się żegnać z chłopakami.Gdy miał wychodzić z szpitala powiedziałam do niego:
- Bartek! - krzyknęłam a ten się odwrócił do mnie.
- Co? - zapytał.
- Bądź szczęśliwy.              
Ten się tylko szeroko uśmiechnął i wyszedł.
Michał objął mnie ramieniem i mocno przytulił.
Wtedy zobaczyłam że do szpitala wchodzi cała Skra! Od razu miałam szeroki uśmiech na twarzy.Przywitałam się z każdym po kolei.Wiecie jakie to uczucie mieć takich przyjaciół? Chciało mi się płakać ale z szczęścia,bo mam ich.Opowiadali mi co się dzieję w klubie,co im się przytrafiło ostatnio.Nie powiem humor miałam jeszcze lepszy przez nich.No ale oni musieli iść na trening,tak samo jak Matt,Paul i Carson.
- Masz do nas wrócić. - rzekł Wlazły i razem z chłopakami wyszli.
- Chciałabym z Tobą porozmawiać.- rzekłam do Michała.
- Okej. - odrzekł i poszliśmy do mojej sali.

****
Wena chyba wróciła :D Mam nadzieję :D
Tylko 21 komentarzy? :c Foch ;c

Przypominam o konkursie! Odpowiedzi wysyłajcie w pytaniach na asku! ask.fm/volleyballforeverx6



Pytania możecie zobaczyć pod rozdziałem 21. :)

Już dwie osoby wzięły udział :D


MA TU BYĆ DUŻO KOMENTARZY!


TRZYMAJCIE SIĘ :*

Rozdział dwudziesty pierwszy.

PRZECZYTAJ KOMENTARZ OD AUTORKI!

***

Obudziłam się o 9 rano.Leniwie otworzyłam oczy i ujrzałam Michała.Wydostałam się jakoś z jego objęć i usiadłam na skraju łóżka.Źle się czułam.Psychicznie i fizycznie.Nie pamiętałam nic z wczorajszego wieczoru oprócz tego że był u mnie Andrzej i wypiliśmy.Nie powinnam pić.Jakbym była jeszcze zdrowa to może ale nie w takim stanie.Od razu pobiegłam do łazienki mijając Matt'a.
Zwymiotowałam.Poczułam że ktoś trzyma moje włosy.Szybko wytarłam twarz i ją umyła.Zobaczyłam że był to Matt.
- Wszystko w porządku? - zapytał się troskliwie.
Pokiwałam tylko głową i wyszłam z łazienki.Skierowałam się do swojego pokoju gdzie Michał się ubierał.
- Przepraszam. - rzekłam gdy weszłam i ujrzałam Michała w bokserkach.
- Nic nie szkodzi. - lekko się uśmiechnął.
Położyłam się na łóżku ponieważ zakręciło mi się w głowie.Kubiak od razu usiadł koło mnie i pogłaskał po głowie.
- Źle się czujesz? - pokiwałam głową.
Usłyszałam że Paul woła na śniadanie.Jakoś sama doszłam do kuchni.Lotman zrobił jajecznicę.Usiadłam koło Carsona i zaczęłam powoli jeść.Nie trwało to długo ponieważ zrobiło mi się nie dobrze i znów pobiegłam do łazienki.
- Widzę przecież że z Tobą nie jest dobrze. - rzekł Matt który po raz kolejny trzymał mi włosy.
- Natalia z Ciebie i Wrony to tacy debile.Jak mogliście tyle wypić?! Przecież wiesz że nie możesz! Chcesz umrzeć? Obydwoje teraz pewnie będziecie zdychać przez cały dzień.To było nie rozsądne z Twojej strony.Wiesz że masz chore serce! - krzyknął na mnie Kubiak.
- Ja chciałam tylko zapomnieć. - odpowiedziałam i wybiegłam z łazienki zamykając się w swoim pokoju.
- Otwórz! - krzyknął Anderson.
Siedziałam całe popołudnie w swoim pokoju.Nie otworzyłam nikomu.Czułam się lepiej niż rano.Nie wymiotowałam ani nie robiło mi się słabo.
Było mi przykro że Michał tak na mnie nakrzyczał.
Nie miałam tak szczerze już nikogo.


***PERSPEKTYWA WOJTKA***
Postanowiłem przedstawić Anię,moją dziewczynę,Natalii.Chciałem ją jakoś podnieść na duchu.Wiem że Kurek ją strasznie zranił.
Gdy podjechałem pod jej dom to zobaczyłem Clark'a i Michała.
- Cześć. - przywitałem się z nimi i przedstawiłem im Anię.
- Natalia jak się czuję? - zapytałem.
- Nie będę Cię oszukiwać.Jest kiepsko. - rzekł Michał poważnym głosem.
- Co jest?
- Nie słyszałeś co z Wroną wczoraj odrąbali tutaj?
- Nie.Co zrobili? - byłem ciekawy a jednocześnie przestraszony.
- Andrzej wczoraj tutaj przyszedł z wódką i razem wypili dwie butelki a zaczynali już trzecią.Karol gdy przyjechał po pijanego Andrzeja przyłapał ich jak się całują i prawie wylądowali w łóżku.Od rana źle się czuję.Nie dobrze jej.Nawet śniadanie nie zjadła ponieważ musiała biec do łazienki.Psychicznie też nie jest kolorowo.Wczoraj się rozpłakała jak Karol z Andrzejem przyjechali że chciała tylko zapomnieć o Bartku.Nawet wczoraj rzuciła ramką z zdjęciem jej i jego o ścianę.Od rana siedzi zamknięta w swoim pokoju i w ogóle nie wychodzi. - skończył monolog Kubiak.
-Mówiłeś że jest źle ale nie aż tak. - stwierdziła Ania z troską.
- Ona to tak przeżywa. - rzekł zmartwiony Michał.
Pogadałem jeszcze chwilę z nimi i wszedłem do domu.Tam przywitałem się z Matt'em i Paul'em.Mówili to samo co Michał że dobrze z nią nie jest.
Postanowiłem spróbować ją jakoś z tego pokoju wyciągnąć lecz zadzwonił mój telefon.
- Hallo?
- Cześć Wojtek,tu Bartek.Co się dzieję z Natalią? - usłyszałem głos Kurka.
- Hej.A co ma się dziać?
- Dzwoniła do mnie wczoraj cała zalana alkoholem. - rzekł.
- Bartek,przepraszam nie mogę rozmawiać. - rozłączyłem się.
- Co jest? - zapytała się Ania.
- Wczoraj dzwoniła do Bartka. - rzekłem i zapukałem do jej drzwi.
- Zostawcie mnie w spokoju! - krzyknęła smutnym głosem Natalia.
- Natalia to ja Wojtek. Wpuść mnie.
- Nie chcę z nikim gadać. - stwierdziła lecz po chwili otworzyła drzwi.
Miała oczy podpuchnięte od płaczu,makijaż rozmazany,włosy rozwalone.Weszliśmy razem z Anią zamykając drzwi do jej pokoju.
- Chciałbym Ci kogoś przedstawić.To jest Ania,moja dziewczyna.


***PERSPEKTYWA NATALII***
Wpuściłam Wojtka ale był on z jakąś dziewczyną.Wyglądała tak.
- Chciałbym Ci kogoś przedstawić.To jest Ania,moja dziewczyna. - rzekł Wojciech i lekko się uśmiechnął.
- Cześć. - uśmiechnęła się szeroko blondynka.
- Hej. - rzekłam bez żadnych uczuć.
Położyłam się z powrotem na swoje miejsce.Oni usiedli koło mnie.
- Jak się czujesz? - zapytał się Wojtek.
- A jak mam się czuć? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie.
- Ej będzie dobrze. - uśmiechnęła się Ania.
- Mam prośbę.Dowiedzcie się co ja wczoraj robiłam.Nikt mi nie chce powiedzieć. - podniosłam się do pozycji siedzącej.
- Prawie poszłaś do łóżka z Andrzejem,dzwoniłaś do Bartka,rozwaliłaś ramkę z zdjęciem Twoim i Bartka. - gdy tak wymieniał czułam się coraz gorzej.
Serce zaczęło mi walić jak szalone,głowa rozbolała.Straciłam przytomność.


***PERSPEKTYWA WOJTKA***
Powiedziałem co wczoraj zrobiła.I to był wielki błąd.Straciła przytomność.Szybko zadzwoniłem po karetkę.Ania pobiegła po chłopaków.
- Ej Natalia obudź się. - rzekł Michał i zabrał ją na ręce.
Karetka przyjechała po 15 minutach.Nie pozwolili nawet z nią jechać.
- Michał jedziesz z nami? - zapytałem gdy odjechała.
- Nie,wezmę chłopaków i moim pojedziemy. - rzekł zdenerwowany Dzik.
Po 10 minutach jazdy byliśmy w szpitalu.Od razu pobiegliśmy do jakiegoś lekarza aby się zapytać co się dzieję.
- Przykro mi ale ona walczy o życie.Nie mogę zapewnić że będzie żyć a do tego jest po przeszczepie. - rzekł jakiś lekarz.
Ania się rozpłakała.Przytuliłem ją.
- Ona nie może umrzeć teraz.Opowiadałeś ile przeszła. - mówiła przez płacz.
- Ciii.Wszystko będzie dobrze. - przytuliłem ją jeszcze mocniej.
Zadzwoniłem po Andrzeja.Przyjechał z Karolem ale Matt,Paul,Carson i musieli jechać na trening.
- Co się stało? - zapytał przejęty Andrzej.
- Ona umiera. - rzekła Ania.
- Walczy teraz o życie. - powiedziałem.
- To przeze mnie. - rzekł Andrzej i schował głowę w ręce.
Mój telefon się rozdzwonił.Popatrzyłem na ekran "Bartek" dzwoni.Odebrałem.
- Powiesz mi co się dzieję? Chociaż ty. - rzekł.
- A co chcesz wiedzieć?! Że teraz leży w szpitalu i walczy o życie?! - wybuchłem.
- Co?! Ale co się stało?! - krzyknął.
- Wczoraj się upiła bo chciała o Tobie zapomnieć! - krzyknąłem.
- Zaraz mam samolot. - rzekł i się rozłączył.
- Czego chciał? - zapytał się Michał.
- Natalia wczoraj do niego dzwoniła.
- Co?! - aż krzyknął Kubiak.
- On tu przyleci.
Nikt się już nie odezwał.Wszyscy siedzieli jak na szpilkach.Po jakiś trzech godzinach lekarz przyszedł i powiedział że następne 48 godzin będzie decydujące.Jeszcze powiedział że mamy jechać do domów bo i tak nie zobaczymy jej.
Z niechęcią pojechaliśmy tam.Ja z Anią postanowiliśmy że zostaniemy u Natalii w domu tak samo jak Andrzej i Karol.Wszyscy byli przybici.
Obudziłem się na kanapie Natalii o 7:00.Ania także się obudziła.Postanowiliśmy zrobić reszcie śniadanie.Po jakich 15 minutach wszyscy wstali i usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.Poszedłem otworzyć i zobaczyłem Bartka.

***

Udało się! 

Rozdziały będą takiej długości.

Ten rozdział pisałam trzy dni ://.

Następny jakoś w tygodniu ale pod warunkiem że będzie 30 komentarzy ;3

Dacie rade? :)

Postanowiłam zrobić konkurs :D

Będzie parę pytań a wy odpowiadacie na nie :) Żeby nie było to odpowiedzi piszcie na mojego aska ask.fm/volleyballforeverx6 lub na e-mail anna367@interia.pl

PYTANIA! :D

1.Z kim przyjaźniła się Natalia?

2.Czego przeszczep miała?

3.Z jakim Włochem zaprzyjaźniła się Natalia?

4.Jaka drużyna nie potraktowała dobrze Natalii gdy ona przyjechała z Bartkiem do klubu?

5.Czy Natalia grała w siatkówkę w przeszłości?

6.Dla kogo Bartek zerwał z Natalią?

7.Jaki siatkarz z USA zaprzyjaźnił się z Natalią?

8.Czemu Natalia i Wojtek stracili ze sobą kontakt w przeszłości?

9.Czy drugi fizjoterapeuta wkurzał Natalię?

10.Natalia w pierwszy dzień pracy w Skrze pomyliła nazwisko.Którego zagranicznego siatkarza? 

11.Jaką propozycję złożyli Natalii siatkarze z USA?

12.Przez c Natalia zerwała z Bartkiem? (teraz)

13.Jaki żart wywinęli siatkarze Natalii? (rozdział pierwszy)

14.Czemu Bartek wszedł do pokoju gdzie Wojtek z Magdą się całowali? (początkowe rozdziały)

15.Z kim Natalia się napiła że wylądowała w szpitalu? ( teraz)

NAGRODĄ SĄ DWA ROZDZIAŁY! DEDYKACJA + WYBIERACIE CO BĘDZIE W TYCH ROZDZIAŁY ALE NIE MOŻECIE WYBRAĆ: ŚMIERCI CZYJEŚ,ZARĘCZYN,ŚLUBU,DZIECKA!

KONKURS TRWA DO 17 SIERPNIA!!!

PYTANIA PISZECIE NA ASKU LUB TUTAJ!

KAŻDY KTO BĘDZIE BRAĆ UDZIAŁ PROSZĘ NAPISAĆ W KOMENTARZU :)

KAŻDY KTO PRZECZYTA TEN ROZDZIAŁ ZOSTAWIA KOMENTARZ!!!!!!!!!

POZDRAWIAM I MAM NADZIEJĘ ŻE KTOŚ WEŹMIE UDZIAŁ ;3 ;)