Rozdział siódmy.

Po dwóch dniach wyszłam z szpitala cała i zdrowa.W ten dzień miał się odbyć mecz z USA.Przyszedł po mnie Wojtek.
- Jak się czujesz? - zapytał i mnie przytulił.
- Nijak. - rzekłam.
Nadal nie mogłam w to uwierzyć że Bartek jest z Magdą.Nie gadałam z nimi od tego feralnego dnia.W ogóle zabroniłam ich wpuszczać do siebie.
Po 30 minutach byłam już razem z Wojtkiem w hotelu siatkarzy.Wchodzę do niego i widzę uśmiechniętych chłopaków.
- Wróciłaś do nas! - krzyknął do mnie Igła i mocno przytulił.
Ucieszyło mnie to jak oni zareagowali na mój powrót.Byli wspaniali.
Dali mi klucz od mojego pokoju i powiedzieli że za godzinę jedziemy na halę.
Wzięłam prysznic i się ubrałam.Gdy czesałam się ktoś zapukał do moich drzwi.
- Cześć. - powiedziałam otwierając drzwi.
- Cześć.Jak się czujesz? - zapytał i się przytulił.
- Nijak. - rzekłam obojętnym głosem.
- Wiem co się stało w szpitalu. - powiedział Michał i usiadł na łóżku.
- Nie mówmy o tym,okej?
- Okej. - uśmiechnął się do mnie.
- Za chwilę musimy iść. - rzekłam.
- To ja idę po torbę. - powiedział i wyszedł.
Spojrzałam jeszcze do lustra czy aż tak brzydka jestem że Bartek mnie zostawił.Moje przemyślenia przerwał jakiś osobnik.
- Jesteś piękna. - rzekł Wojtek i mnie przytulił.
Zaśmiałam się i razem z nim wyszłam z mojego pokoju.Oznajmili mi wcześniej że idziemy pieszo na halę ponieważ jest to tylko 15 minut.Zauważyłam że wszyscy już są i ruszyliśmy.Szłam wciąż koło Wojtka.Nie widziałam jeszcze Bartka i Magdy  i nie chciałam ich widzieć,ponieważ pewnie bym się popłakała.
W drodze na halę zawołał mnie Antiga więc do niego podeszłam.
- Jak się trzymasz? - zapytał.
- Normalnie.
- Na pewno nie normalnie.Spójrz przed siebie. - rzekł a ja spojrzałam przed siebie i ujrzałam trzymających się za rękę Bartka i Magdę.Znów się poczułam jak jakaś szmata.
- Natalia,w porządku? - zapytał się Stefan.
- Tak,tak zamyśliłam się.A wracając do pytania to się w ogóle nie trzymam. - odpowiedziałam.
- Kim jest ta dziewczyna?
- Moją byłą przyjaciółką oraz byłą dziewczyną Wojtka. - odpowiedziałam.
- Widzę że Wojtek się trzyma ale jednocześnie na treningach jest wściekły i wciąż serwuje bardzo mocno w Bartka.- rzekł.
- I dobrze robi. - powiedziałam.
- Oj Natalia. - zaśmiał się - Powiem tak że takie coś zrobić człowiekowi to naprawdę świństwo.Musisz się trzymać. - powiedział gdy dochodziliśmy do hali.
- Próbuję nie myśleć o tym. - rzekłam.
- I bardzo dobrze. - uśmiechnął się do mnie Stefan.

30 MINUT PÓŹNIEJ.
Weszliśmy na halę,siatkarze byli już przebrani.Usiadłam na jednym z krzesełek dla kadry i obserwowałam każdy ruch chłopaków.Nagle podszedł do mnie Bartek.
- Jak się czujesz? - zapytał.
- A co Cię to,kurwa obchodzi? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie a on odszedł do Magdy.
Była jeszcze godzina do meczu a kibice już się schodzili.
Zamknęłam na chwilę oczy i poczułam jak koło mnie siada.
- Nie śpij. - zaśmiał się jakiś siatkarz mówiąc po angielsku.
- Nie śpię. - rzekłam i spojrzałam się na niego.
- Matt Anderson. - powiedział i podał mi swoją dłoń.
- Natalia. - rzekłam i także podałam mu swoją dłoń.
- Czym się zajmujesz? - zapytał.
- Jestem fizjoterapeutką Reprezentacji Polski. - odpowiedziałam.
- Chciałbym mieć taką fizjoterapeutkę.-zaśmiał się Matt a po chwili ja także.
- Widziałem jak kłóciłaś się z Bartkiem Kurkiem,co się stało? - zapytał.
Mnie zaskoczyło to pytanie,kompletnie.Nie wiedziałam co odpowiedzieć ale do naszej rozmowy wtrąciły się jakieś dziewczyny.
- Och Matt jesteś taki piękny. - rzekła jakaś nastolatka.
- Piękny to może być pedał. - powiedziałam a Matt się zaśmiał i przybił mi żółwika.
Anderson dał im autografy,a one z piskiem odeszły gadając jaki on jest wspaniały.
- Chyba nie lubisz takich fanów. - stwierdził a po chwili znów się zaśmiał.
- Ja nic nie mam do normalnych kibiców ale takich hotek które patrzą tylko na wygląd sportowca a nie na grę to nie mam już do nich cierpliwości. - rzekłam.
- Masz rację. - zgodził się ze mną i się szeroko uśmiechnął.
- Może pogadamy po meczu? Poczekaj przed halą okej? - zapytał.
- Okej. - odpowiedziałam a on pocałował mnie w policzek i poszedł na rozgrzewkę.
Podszedł do mnie Igła,Karol i Andrzej.
- A kto tu wyrwał Andersona? - zapytał się Igła i zrobił głupią minę.
- Z tego coś będzie. - stwierdził Kłos.
- Sorry nic z tego nie będzie. - rzekłam.
- A zapomnieliśmy że jesteś z Bartkiem. - rzekł Igła i walnął się z otwartej dłoni w twarz - Ale czekaj,czekaj on po hotelu chodzi za rękę z twoją przyjaciółką.
- Krzysiu ale masz refleks. - powiedziałam i spuściłam wzrok na stopy.
- Jaki debil.Ja mu przemówię do rozsądku. - rzekł Karol i wstał z miejsca.
- Karol nic nie rób.To jego sprawa kogo bardziej kocha. - powiedziałam.
- Ale to się w głowie nie mieści.Co on robi.To wygląda tak jakby się bawił z Twoimi uczuciami. - rzekł Wrona.
- Takie jest życie. - powiedziałam i otarłam pojedynczą łzę.
- Wiesz co? Dziś po meczu weź Matta i idźcie gdzieś oraz pokaz Bartkowi co stracił. - powiedział Igła i się uśmiechnął.
- Matt już mnie zaprosił. - rzekłam i uśmiechnęłam się pod nosem.
- Oooo. Widzisz? Zapomnij o Kurku. - uśmiechnął się szeroko Andrzej i objął mnie ramieniem.
- Zobacz sobie jak Matt na Ciebie patrzy. - rzekł Karol a ja spojrzałam na Andersona i nasze spojrzenia się spotkały a następnie szeroko się uśmiechnął do mnie i pokiwał.
- Co wy macie z tym Matt'em? - zapytałam.
- Chcemy żebyś zapomniała o Bartku. - rzekł Ignaczak.
- Ja o nim nie zapomnę. - powiedziałam po cichu i spojrzałam na przyjmującego który rozmawiał z Magdą.
Nie mogliśmy dłużej pogadać ponieważ mecz się zaczął.
Cały mecz był bardzo ciekawy.Ostatecznie Polska wygrała 3:2.Najlepszym zawodnikiem meczu został Bartek.Według mnie tą nagrodę powinien zdobyć Andrzej.
Gdy Bartek odbierał nagrodę dostał także mikrofon.
- Ja chciałbym przeprosić,jedną piękną kobietę.Natalia,ja przepraszam,wiem że zniszczyłem Ci życie,moimi decyzjami ale ty zawsze będziesz w moim sercu.Chciałbym mieć z Tobą dobry kontakt.Wybaczysz? - zapytał się przed wszystkimi kibicami.
Stanął koło mnie Wojtek i on właśnie zabrał mikrofon.
- Nie,ona Ci nie wybaczy,tak samo jak ja. - rzekł i mnie przytulił.
- Natalia... - ponowił próbę Bartek.
- Nie,nie wybaczę,przynajmniej nie teraz.Pomyśl jakbyś ty się czuł na moim miejscu. - rzekłam i skierowałam się w stronę wyjścia.Lecz zamknął mnie w swoich objęciach Michał.Płakałam.
- Nie płacz,wszystko się ułoży. - szepnął mi do ucha i pogłaskał po plecach.
Gdy oderwałam się od Michała poszłam do łazienki się ogarnąć.Po 10 minutach wyszłam przed halę.To sobie poczekam,pomyślałam.Po 30 minutach wyszedł.
- Hej. - szeroko się uśmiechnął i mnie przytulił.
- Cześć Matt. - lekko się uśmiechnęłam.
- Co robimy? - zapytał gdy odchodziliśmy od hali.
- Hmm,a co byś chciał? - zapytałam.
- Może pojedziemy do restauracji,napijemy się wina.Co ty na to?
- Jestem na tak. - uśmiechnęłam się.
Okazało się że Matt mieszka w tym samym hotelu.Poszliśmy do restauracji,na szczęście nie spotkałam żadnego siatkarza z polskiej reprezentacji.Usiedliśmy koło okna i zamówiliśmy po lampce wina oraz sałatkę i jakieś mięso.
- Co jest między Tobą a Bartkiem? - zapytał a ja upiłam kolejny łyk wina.
- Nic nie ma i już nie będzie. - powiedziałam już wcięta.
- A to całe przepraszanie na meczu? - zapytał także już wcięty.
- Myśli że ja mu wybaczę to że odszedł do mojej przyjaciółki a do tego ta przyjaciółka jest byłą dziewczyną mojego przyjaciela.Debil,kompletny. - rzekłam.
- Jak można zostawić taką dziewczynę,dla innej? Nie ogarniam go. - powiedział i wstaliśmy z miejsca.
- Matt'uś nikt go nie ogarnia. - powiedziałam i wtuliłam się w niego.Szliśmy w kierunku naszych pokoi.
- No to pora aby się pożegnać.Widzimy się jutro? - zapytał się.
- Jasne. - uśmiechnęłam się a on pocałował w policzek i wszedł do swojego pokoju.
Zostałam sama na korytarzu.Moim oczom ukazał się Michał.
- Misiu. - powiedziałam i uwiesiłam mu się na szyi.
- Natalia jesteś pijana.Chodź. - powiedział i zabrał mnie na ręce.
- Puść mnie. - rzekłam.
Nie zareagował tylko niósł mnie do jakiegoś pokoju,chyba jego.Otworzył drzwi a ja ujrzałam tam innego mężczyznę.Położył mnie na łóżku.
- Ja chcę do Matt'a. - powiedziałam i zrobiłam minę obrażonej dziewczynki.
- I wiadomo już kto ją tak załatwił. - zaśmiał się ten mężczyzna.
- Zibi ja pójdę coś jej kupić do picia i jedzenia bo pewnie nic nie jadła.Coś chcesz? - zapytał Dziku.
- Coś tam możesz mi kupić,jak chcesz. - rzekł a Michał wyszedł.
Po co ja piłam te wino?! Zibi jak to określił Michał usiadł koło mnie.
Zaczęłam płakać.
- Ej co jest? - zapytał troskliwym głosem.
- Tęsknie za Bartkiem. - zapłakałam jeszcze mocniej.
W tym momencie do pokoju wszedł Michał.
- Bartman,raz Cię zostawić z dziewczyną a ona już płaczę przez Ciebie? - zapytał się Michał.
- Porozmawiaj z nią.Ona się upiła przez Bartka chyba. - rzekł atakujący.
- Chodź mała. - powiedział Michał w moim kierunku.
Wstałam i poszłam za nim.Trochę mi się w głowie kręciło ale to normalne jak się jest pijany.Doszliśmy do mojego pokoju.Michał przepuścił mnie w drzwiach a ja od razu walnęłam się na łóżku.
- Idź weź kąpiel.Może wytrzeźwiejesz trochę. - powiedział  a ja posłuchałam jego poleceń i poszłam.
Ta kąpiel mnie trochę rozbudziła.Kurde zapomniałam zabrać piżamy,więc wyszłam w samej bieliźnie.Zapomniałam że Michał tam siedzi.Wciąż jego wzrok był skierowany na mnie.
W jednej chwili znalazłam się na nim i patrzyłam mu się w oczy.Zaczął mnie całować.Odwzajemniłam jego pocałunki a ten coraz namiętniej całował.Po chwili zdjęłam z niego koszulkę.On głaskał mnie po plecach w podobny sposób jak Bartek.I znów o nim pomyślałam.
Zdjął ze mnie stanik i zaczął pieścić moje piersi.Gdy dobierał się do moich majtek nagle otrzeźwiałam.
- Michał nie. - rzekłam i odsunęłam go od siebie.Patrzyłam na niego z wyrzutem.
- Przepraszam. - powiedział i zaczął się ubierać.
- Chciałeś mnie wykorzystać. - rzekłam a łzy zaczęły mi lecieć.
- To nie tak.Ja po prostu coś do Ciebie czuję. - powiedział i usiadł koło mnie obejmując mnie ramieniem.
Wtuliłam się w niego.Właśnie wtedy potrzebny był mi taki ktoś jak Michał,który Cię zrozumie i doradzi.
- Kochasz Bartka? - zapytał.
- Nie wiem sama co czuję.Ciągnie mnie do niego ale do ciebie też coś czuję. - powiedziałam.
- A Matt?
- Dopiero się poznaliśmy.
- Wiesz co? Zrób Bartkowi na złość i pokaż mu że z Matt'em jesteś szczęśliwa.Może zrozumie swój błąd. - powiedział i uśmiechnął się promiennie.
- Mam wykorzystać Matt'a? - zapytałam.
- Nikt nie mówi o wykorzystywaniu.Widzieliśmy przecież na meczu jak patrzycie się na siebie albo jak rozmawiacie,a Bartek wciąż zerkał na was. - rzekł Michał.
- Michał,a Ty mnie nigdy nie zostawisz? - zapytałam
- Nigdy,obiecuję. - rzekł i pocałował mnie w czoło.

Następnego dnia Michała już przy mnie nie było.Poszłam się ubrać.Włosy rozpuściłam.Kaca o dziwo nie było ale wszystko pamiętam z całego wieczoru.
O 7:50 ktoś zapukał do moich drzwi.Otworzyłam i ujrzałam tam uśmiechniętego Matt'a.
Poszliśmy razem na śniadanie.Weszliśmy jako ostatni.Usiedliśmy sami lecz po chwili przyszedł do nas Igła,Wlazły,Kłos,Wrona,Zatorski.


******************************
Jestem dla Was za dobra i uległa :c
Wgl podobają Wam się te wypociny? :<

Mamy nowego bohatera! :D Będzie ich więcej ale to w kolejnych rozdziałach i nich będzie. :)

Kto czyta ten zostawia komentarz.